اوتیسم را جدی بگیرید!

اوتیسم را جدی بگیرید!

اختلال طیف اوتیسم یک وضعیت مرتبط با رشد مغز می باشد. این بخش از مغز مسئول درک و ارتباط با دیگران است و افرادی که به اختلال اوتیسم مبتلا هستند در ارتباط گرفتن با دیگران و روابط اجتماعی دچار مشکل می شوند. این اختلال باعث الگوهای رفتاری محدود و تکراری می شود.

طیف اوتیسم شامل انواع وسیعی از علائم و شدت بیماری می باشد. اختلال اوتیسم در اوایل کودکی شروع می شود و مشکلات عملکردی بسیاری را در جامعه (برای مثال در مدرسه و سپس در محیط کار) ایجاد می کند. علائم اوتیسم در اغلب کودکان مبتلا به اوتیسم در سال اول زندگی مشاهده می شود.

در موارد اندکی دیده شده که در سال اول زندگی هیچ علائمی مشاهده نمی شود ولی از 18 تا 24 ماهگی علائم بیماری خود را نشان می دهد. تا کنون درمان قطعی برای این بیماری یافت نشده است، ولی درمان به موقع می تواند تغییر بزرگی در روند زندگی این افراد ایجاد کند.

علائم اوتیسم

در مواردی که کودک از دوران نوزادی علائم بیماری را دارد می توان به نشانه های کاهش ارتباط چشمی، عکس العمل نشان ندادن به اسم و بی تفاوتی به مراقبان اشاره کرد. در زیر به برخی از علائم رایج اوتیسم در کودکان اشاره می کنیم:

– عدم توانایی در پاسخ دادن به اسم شان ( به نظر می رسد که صدای شما را نمی شنوند)
– امتناع از بغل کردن و تمایل به بازی کردن به تنهایی
– ارتباط چشمی ضعیف و ابراز حالات چهره ضعیف
– صحبت نکردن یا تاخیر در حرف زدن
– عدم توانایی در برقراری مکالمه
– صحبت کردن با صدای غیرطبیعی مانند یک ربات
– استفاده از کلمات تکراری
– عدم فهم سوالات و اشارات ساده
– عدم ابراز احساسات
– به نظر می آید که احساسات دیگران را درک نمی کند
– اشاره نکردن به اشیا برای بازی کردن
– پرخاشگری هنگام برخوردهای اجتماعی
-عدم درک ارتباطات غیر کلامی

درمان اوتیسم

هدف از درمان اوتیسم به حداکثر رساندن توانایی عملکردی کودک با کاهش علائم اوتیسم و کمک به رشد صحیح کودک و بهبود توانایی یادگیری وی می باشد. قبل از شروع مدرسه مهارت های مهم اجتماعی، ارتباطی و رفتاری به کودک آموخته می شود. در زیر به برخی از راه های درمانی اشاره می کنیم:

– درمان برای بهبود رفتار و ارتباط – با کاهش مشکلات رفتاری و آموزش مهارت های جدید می توان به بهبود این بیماری کمک کرد. به این کودکان چگونگی رفتار درست در موقعیت های گوناگون اجتماعی آموخته می شود.

– درمان برای مسائل آموزشی – معمولاً افراد مبتلا به اوتیسم به برنامه های آموزشی با ساختار قوی پاسخ مناسبی نشان می دهند. برنامه آموزشی مناسب و موفق برای این افراد شامل تیمی از متخصصین است که فعالیت هایی برای بهبود روابط اجتماعی و رفتاری بیمار تدوین می‌کنند. در حقیقت قبل از ورود به مدرسه یک برنامه هدفمند برای این کودکان آغاز می شود.

– درمان هایی معطوف به خانواده – والدین می توانند بسیاری از مهارت های اجتماعی و رفتاری را به فرزندشان آموزش دهند.

– دارودرمانی – در صورتی که کودک علاوه بر اوتیسم به بیش فعالی هم مبتلا باشد می توان از برخی داروها استفاده نمود. همچنین در صورت استرس و اضطراب شدید از برخی داروهای ضد اضطراب استفاده می گردد.

سه سطح اوتیسم

بیماری اوتیسم بر اساس شدت نقایص اجتماعی و رفتارهای بازدارنده به سه سطح تقسیم می شود. افرادی که به طور خفیف مبتلا به این بیماری هستند در تعاملات اجتماعی مشکلات کمتری دارند. افرادی که در وسط طیف قرار دارند با مشکلات میان فردی بسیار زیادی مواجه می شوند.

و در افرادی که به طور شدیدتری مبتلا به بیماری هستند احتمال ناتوانی فکری، ناتوانی گفتاری و یا اذیت شدن با نور و صدا وجود دارد. کسانی که اوتیسم شدید دارند ممکن است رفتارهای خشن و مکرر مانند کوبیدن سر به دیوار داشته باشند.

عوامل خطرزا

جنسیت: احتمال بروز این بیماری در پسران بیشتر از دختران است.

زایمان زودرس: نوزادانی که قبل از 26 هفتگی به دنیا می‌ایند بیشتر در معرض ابتلا به بیماری اوتیسم قرار دارند.

سابقه‌ی خانوادگی: اگر والدین مبتلا به اسکیزوفرنی و اوتیسم باشند احتمال بروز این بیماری در فرزندان آنها افزایش پیدا می‌کنند.

داشتن بیماری خاص: کودکانی که مبتلا به بیماری‌هایی مانند سندورم ایکس شکننده، اسکلروزتو و ناتوانی ذهنی هستند بیشتر در معرض ابتلا به بیماری اوتیسم قرار دارند.

سن والدین: طبق تحقیقات انجام شده اگر سن والدین بیشتر از 35 و یا کمتر از 20 سال باشد احتمال بروز بیماری اوتیسم در فرزندان آنها افزایش پیدا می‌کند.

نتیجه گیری

در صورتی که کودک تان مشکوک به این اختلال می باشد حتماً در اسرع وقت به روانپزشک مراجعه کرده و با اقدامات درمانی به موقع از پیشرفت بیماری جلوگیری کنید.

سوالات متداول در مورد بیماری اوتیسم

منبع : https://www.mayoclinic.org/diseases-conditions/autism-spectrum-disorder/diagnosis-treatment/drc-20352934