اختلالات روان پریشی
اختلالات روان پریشی با تغییر افکار، باورها یا ادراکات بر عملکرد مغز تأثیر می گذارد. یک فرد مبتلا به اختلال روانپریشی ممکن است، برای مثال، متقاعد شود که تحت نظر است یا دنبال می شود، صداهایی را می شنود یا این تصور را داشته باشد که افراد دیگر در حال دستکاری افکارشان هستند. او به سختی می تواند تفاوت بین آنچه را که درک می کند و آنچه واقعی است تشخیص دهد.
علائم این اختلال ممکن است به تدریج یا ناگهانی ظاهر شوند. گفته می شود که او ارتباط خود را با واقعیت از دست می دهد و در نتیجه روان پریشی بر افکار، عواطف، احساسات و رفتارها تأثیر می گذارد. فرد مبتلا به اختلال روان پریشی در عملکرد روزانه با مشکلات زیادی مواجه است.
اشکال اصلی اختلالات روانپریشی
اشکال اصلی اختلالات روان پریشی عبارتند از:
- اسکیزوفرنی: اسکیزوفرنی با تظاهر چندین نشانه روان پریشی که منجر به مشکلات قابل توجهی در عملکرد می شود تعریف می شود. علائم (توهم، هذیان، گفتار و رفتار آشفته، افکار منفی) حداقل به مدت یک ماه وجود دارد.
- اختلال اسکیزوافکتیو: فرد مبتلا به اختلال اسکیزوافکتیو هم از علائم اسکیزوفرنی و هم از علائم مرتبط با اختلالات خلقی (افسردگی و اختلال دوقطبی) رنج می برد.
- اختلال هذیانی: اختلال هذیانی در درجه اول بر افکار و عقاید تأثیر می گذارد. فرد مبتلا به اختلال هذیانی متقاعد شده است که عقاید او درست است، حتی اگر شواهد خلاف آن را نشان دهد. به عنوان مثال، او ممکن است معتقد باشد:
که ستاره ای عاشقش شده است.
قدرت هایی مانند کنترل افکار دیگران را دارد.
و…
- دوره روان پریشی کوتاه: علائم یک دوره روان پریشی کوتاه مانند اسکیزوفرنی است (هذیان، توهم، گفتار و رفتار آشفته). با این حال، آنها به طور ناگهانی ظاهر می شوند و اغلب با استرس قابل توجهی ایجاد می شوند: مرگ، خشونت، بیماری، بلایای طبیعی. دوره کوتاه روان پریشی بیش از یک ماه طول نمی کشد. پس از آن، فرد به عملکرد طبیعی خود باز می گردد.
- اختلال روانپریشی ناشی از مواد: در این اختلال، از دست دادن تماس با واقعیت در طول یا مدت کوتاهی پس از مصرف موادی مانند الکل، مواد مخدر یا دارو رخ می دهد.
بیشتر بدانید: بیش فعالی در بزرگسالان
علائم و نشانه ها
فرد مبتلا به اختلال روانپریشی یا اطرافیانش ممکن است متوجه علائم خاصی از شروع این اختلال شوند:
- خواب و اشتهای او مختل شده است.
- او بهداشت شخصی و ظاهر خود را نادیده می گیرد.
- او فاقد انرژی و انگیزه است.
- خلق و خوی آنها متغیر است: برای مثال، ممکن است فرد به طور غیرعادی بیش از حد برانگیخته شود و سپس در عرض چند دقیقه افسرده شود.
- او در تمرکز یا حفظ توجه خود برای مدت طولانی مشکل دارد.
- فعالیت های معمول، کار، تحصیل یا دوستانش دیگر مانند قبل به او علاقه ندارند.
- احساسات او تغییر می کند: به عنوان مثال، به نظر می رسد که او نسبت به افراد اطراف خود بی تفاوت است، جدا شده یا از جهان جدا شده است. او بی دلیل از خنده منفجر می شود یا عصبانی می شود.
- او توهماتی دارد، یعنی افکار عجیب یا نادرست، نگرانی ها یا باورهای عجیب و غریب. برای مثال، ممکن است احساس کند که افکارش توسط یک نیروی بیرونی کنترل می شود یا غذای او آلوده است.
- افکار او گیج و نامنسجم است: برای مثال، او به سختی مکالمه را دنبال می کند و کلماتش غیرمنطقی یا مبهم هستند.
- او رفتارهای غیرمعمولی دارد: به عنوان مثال، زمانی که هرگز از الکل یا مواد مخدر استفاده نکرده است، خود را منزوی می کند یا شروع به استفاده از آنها می کند، یا بیش از حد معمول از آنها استفاده می کند.
در طی یک دوره اختلالات روان پریشی، فرد ممکن است علائم زیر را تجربه کند:
توهم دارند:
- شنیدن یک یا چند صدا که هیچ کس نمی شنود،
- چیزهایی را ببیند که هیچ کس دیگری نمی بیند،
- بوهایی را استشمام کنید که هیچ کس آن را بو نمی کند،
- احساسات فیزیکی غیرعادی را تجربه می کند، به عنوان مثال، احساس می کند که یک فرد نامرئی او را لمس می کند.
ایده های هذیانی دارند:
- احساس می کنید که می توانید افکار دیگران را کنترل کنید یا اینکه دیگران افکار شما را کنترل می کنند
- داشتن این تصور که تحت نظر، تعقیب یا تحت تعقیب قرار گرفته اید،
- داشتن احساس متفاوت بودن با دیگران یا تغییر؛
داشتن افکار نامنظم:
- رفتن از موضوعی به موضوع دیگر،
- دادن پاسخ هایی که با موضوع سوال ارتباط کمی دارند یا ندارند.
رفتار حرکتی غیر طبیعی دارند:
- ناآرام باشند یا برعکس، کمتر نسبت به محیط واکنش نشان دهند،
- در سازماندهی اقدامات خود برای رسیدن به هدف مشکل دارند.
در شروع یک اختلال روان پریشی، بسیاری از افراد توجه کمی به علائم نشان می دهند و فکر می کنند که خود به خود از بین می روند. با این کار، زمان دریافت کمک و درمان را به تاخیر می اندازند.
مداخلات روانی اجتماعی
متخصصان عموماً پیگیری روانی اجتماعی را برای کمک به فرد مبتلا به اختلال روانپریشی توصیه می کنند تا علیرغم روان پریشی، مسیر زندگی خود را از سر بگیرد. این مداخلات می تواند برای مثال آموزش روانشناختی یا یادگیری راهبردهای مقابله ای باشد. در برخی موارد ممکن است روان درمانی ارائه شود. هدف آن تغییر افکار و رفتارهای فرد است تا آنها را با افکار و واکنش های متناسب با واقعیت جایگزین کند.
داروها و پیگیری های پزشکی
داروهای مختلف را می توان برای درمان علائم و جلوگیری از دوره های روان پریشی بیشتر استفاده کرد. این داروها “نورولپتیک” یا “ضد روان پریشی” نامیده می شوند.
داروهای اعصاب یا آنتی سایکوتیک ها داروهایی هستند که برای بازگرداندن تعادل شیمیایی مغز طراحی شده اند. این داروها همچنین اضطراب را کاهش می دهند، فرد را قادر می سازند تا فعالیت های روزانه خود را از سر بگیرد و خطر تجربه یک دوره روان پریشی جدید را کاهش می دهد.
