علائم بیش فعالی در کودکان

اختلال بیش فعالی-کمبود توجه (ADHD) یک اختلال پیچیده عصبی است که می تواند بر موفقیت فرزند شما در مدرسه و همچنین روابط او با دیگران تاثیر بگذارد. علائم ADHD متفاوت است و تشخیص آن برخی اوقات دشوار می باشد.

انتظار می رود بسیاری از علائم اختصاصی این مشکل را هر کودکی تجربه کند. بنابراین ، برای تشخیص بیش فعالی، پزشک باید کودکتان را با استفاده از معیار های متعددی ارزیابی کند.

میانگین سن تشخیص این اختلال 7 سالگی است ولی آنهایی که در سن بالاتری تشخیص داده می شوند اغلب سابقه این علائم را در سنین پایین تر نیز گزارش میدهند.

در این مقاله شایع ترین علائم بیش فعالی در کودکان آمده است.

رفتار خود محور

یکی از نشانه‌های اختلال بیش‌فعالی-کمبود توجه، ناتوانی در شناخت نیازها و خواسته‌های دیگران است. این مشکل می تواند منجر به دو علامت بعدی یعنی قطع کلام دیگران و مشکل در انتظار کشیدن نوبت در صف شود.

قطع کلام دیگران

رفتار خود محور ممکن است منجر به پریدن وسط حرف دیگران و یا وسط بازی سایر کودکان شود.

نمی توانند منتظر نوبت خود شوند.

کودکان مبتلا به ADHD در حین فعالیت‌های کلاسی یا هنگام بازی با کودکان دیگر نمی‌توانند منتظر نوبت خود شوند.

آشفتگی هیجانی

یک کودک مبتلا به اختلال بیش فعالی- کمبود توجه ممکن است برای کنترل هیجانات خود مشکل داشته باشد. ممکن است در مواقع نامناسب دچار عصبانیت های شدید شوند. در کودکان کوچک‌تر نیز می‌تواند منجر به انفجار هیجانی گردد.

بی قراری

کودکان مبتلا به ADHD اغلب نمی‌توانند آرام بنشینند. آن‌ها اغلب بلند می شوند، دور می زنند یا روی صندلی وول می خورند.

مشکل در آرام بازی کردن

بیقراری در این کودکان باعث می شود آرام بازی کردن برای این کودکان مشکل باشد.

کارهای ناتمام

یک کودک مبتلا به ADHD ممکن است به انواع متفاوتی از چیزها علاقه نشان دهد، اما ممکن است مشکلاتی در به اتمام رساندن آنها نیز داشته باشد، برای مثال ممکن است پروژه‌ها یا تکالیف را شروع کنند، اما پیش از پایان دادن به یک چیز به سوی مورد بعدی که توجه آن‌ها را جلب می‌کند، بروند.

عدم تمرکز

کودکی که ADHD دارد می تواند مشکل عدم تمرکز داشته باشد، حتی زمانی که یک نفر مستقیماً با آن‌ها صحبت می‌کند. آن‌ها خواهند گفت که حرف شما را شنیده‌اند، اما قادر نخواهند بود آنچه را که گفتید برای شما بازگو کنند.

اجتناب از انجام وظایف نیازمند تلاش ذهنی گسترده

همین فقدان تمرکز می‌تواند باعث شود که کودک از فعالیت‌هایی که نیاز به یک تلاش ذهنی پایدار دارد، مانند توجه به کلاس یا انجام تکالیف، اجتناب کند.

اشتباهات

کودکان مبتلا به ADHD می‌توانند در دنبال کردن دستورالعمل‌های لازم برای برنامه‌ریزی یا اجرای برنامه مشکل داشته باشند. این مشکل می‌تواند منجر به اشتباهات به دلیل بی دقتی شود اما به تنبلی یا کم هوشی اشاره نمی‌کند.